ماده 225 قانون مدنی به صراحت بیان می‌کند که شهادت شهودنمی‌تواند اعتبار سند رسمی‌را زیر سوال ببرد. اما این ماده به این معنا نیست که شهادت شهود هیچ ارزشی ندارد. در مواردی که سند رسمی‌معتبر نباشد، شهادت شهود می‌تواند به عنوان یک مدرک قابل قبول مورد توجه قرار گیرد.
اما در برخی موارد خاص، مانند تزویر یا جعل سند، ممکن است شهادت شهودمعتبر باشد. در این موارد، اگر ثابت شود که سند رسمی‌به دلایل قانونی معتبر نیست، شهادت شهود می‌تواند مورد قبول قرار گیرد. به طور ساده تر شهادت شهود در برابر اسناد رسمی‌عموماً اعتبار ندارد، مگر در موارد خاص که سند به صورت قانونی معتبر نباشد. در چنین شرایطی، شهادت می‌تواند به عنوان مدرک قابل قبول در نظر گرفته شود.
به طور کل میتوان نتیجه گرفت: هر دو سند رسمی‌و شهادت شهودمی‌توانند به عنوان مدرک در دادگاه مورد استفاده قرار گیرند. اما ارزش و اعتبار هر کدام به عوامل مختلفی از جمله نوع سند، ماهیت ادعا و شرایط پرونده بستگی دارد. در مواردی که این دو مدرک با یکدیگر تناقض داشته باشند، قاضی با توجه به مجموع شواهد و قرائن موجود در پرونده، تصمیم نهایی را اتخاذ خواهد کرد.
