1-ماهیت استشهادیه (شهادت کتبی):
استشهادیه معمولاً شامل اظهارات شاهدان است که در هر زمان قابل تهیه و ارائه است. در حالی که سند مکتوم باید در زمان دادرسی موجود بوده ولی به دلایلی ارائه نشده باشد، استشهادیه چنین ویژگی‌ای ندارد و می‌توان آن را بعداً تنظیم کرد.
2-عدم اثبات کشف جدید:
بر خلاف اسناد رسمی‌یا مدارکی که به‌طور ناخواسته از دسترس طرفین خارج بوده‌اند، استشهادیه مدرک جدیدی محسوب نمی‌شود، بلکه گواهی اشخاصی است که در هر زمان می‌توان آن را تهیه کرد. این در حالی است که سند مکتوم باید در زمان دادرسی وجود داشته ولی در اختیار متقاضی نبوده باشد.
3-اصل عدم قابلیت اعاده دادرسی بر اساس شهادت شهود:
شهادت شهود اصولاً دلیل جدیدی برای اعاده دادرسی محسوب نمی‌شود و صرفاً می‌تواند به‌عنوان اماره قضایی مورد استناد قرار گیرد، نه سند مکتوم. قانون‌گذار در ماده ۴۲۶ ق.آ.د.م، صرفاً از “اسناد” نام برده و استشهادیه (که نوعی شهادت محسوب می‌شود) را در زمره این اسناد قرار نداده است.
